Firma jednoosobowa w Norwegii
2016-12-05 Wielu Polaków, którzy decydują sie na migrację z Polski, jedzie właśnie do Norwegii. Coraz więcej osób decyduje sie po przyjeździe na założenie własnej firmy. Kto powinien zdecydować się na założenie firmy jednoosobowej? Jakie koszty trzeba ponieść, jeśli zdecydujesz się na zatrudnienie dodatkowych osób? Czy jest dużo formalności związanych z prowadzeniem firmy?Podstawowe informacje
Enkeltpersonforetak (EPF), czyli jednoosobowa działalność gospodarcza to najpopularniejszy rodzaj firmy, najczęściej wybierany przez osoby dopiero zaczynające swoją przygodę z własnym biznesem w kraju fiordów. Właścicielem firmy jest pojedyncza osoba, ewentualnie firmę (wciąż pod nazwą firmy jednoosobowej) mogą poprowadzić wspólnie małżonkowie. Nie ma kapitału zakładowego, ani rozdziału pomiędzy majątkiem firmy, a majątkiem właściciela. Właściciel ponosi też nieograniczoną odpowiedzialność za zobowiązania firmy z całego swojego majątku. Czas założenia firmy w przypadku osób, które posiadają stały numer personalny i kody MinID to około 4-6 dni. W takim przypadku wszystkie sprawy załatwia się elektronicznie. Dochody, które uzyskuje właściciel w stałej pracy i w prowadzonej firmie należy połączyć w zeznaniu podatkowym. W firmie jednoosobowej dochód jest jednocześnie dochodem firmy. Podatki łączą się i to, co przedsiębiorca zarobi w firmie - jest jednocześnie dochodem osoby prywatnej.
Kto powinien zdecydować się na założenie firmy jednoosobowej?
Założenie firmy jednoosobowej poleca się osobom, które dopiero wchodzą na rynek, które nie wiedzą jeszcze, czy i jak duże zyski będzie wypracowywać firma. Osobom, które nie dysponują kapitałem zakładowym, nie wiedzą, czy będą mieć regularne zamówienia lub które nie wiedzą jeszcze, czy chcą poprzez biznes wiązać się z Norwegią na stałe oraz osobom zatrudniającym niewielu pracowników i obracającym niezbyt dużymi środkami.
Koszt zatrudnienia pracownika
Koszty związane z zatrudnieniem pracownika dzielą się na koszty stałe i zmienne. Do kosztów stałych zaliczamy: opłatę z tytułu zatrudnienia pracownika (zazwyczaj 14,1% od kwoty wynagrodzenia brutto), ferienpenger (10,2% od kwoty wynagrodzenia brutto), obowiązkowe ubezpieczenie emerytalne (2% od pensji brutto), a zatem koszty stałe wynikające z zatrudnienia pracownika wynoszą 26,3% wynagrodzenia brutto. Koszty zmienne związane są z NWW (wysokość zależna od rodzaju wykonywanej pracy), przeszkoleniem pracowników w zakresie HMS, zasiłkiem chorobowym (przez pierwsze 16 dni zwolnienia płaci pracodawca) i innymi szkoleniami zależnymi od rodzaju wykonywanej pracy. Można przyjąć, że koszty zmienne wynoszą około 5% od wynagrodzenia brutto pracownika.
Formalności związane z prowadzeniem firmy w Norwegii
Prowadzenie firmy w Norwegii wiąże się z obowiązkiem wnoszenia opłaty na podatek dochodowy w wysokości 22% od zysku firmy oraz składkę na ubezpieczenie społeczne w wysokości 11,4% od zysku firmy, czyli w sumie podatek wynosi 33,4% od zysku firmy. Przedsiębiorca w Norwegii zobowiązany jest do zdeklarowania w każdym roku obrotowym przewidywanej kwoty zysku. Od wyliczonej sumy, urząd liczy podatek i otrzymaną kwotę dzieli na 4 równe raty, które przedsiębiorca musi wpłacać do urzędu w określonym terminie w formie zaliczek. Terminy płatności zaliczek na podatek to: 15 marca, 15 maja, 15 września i 15 listopada. Urząd Podatkowy wysyła druk zapłaty przed terminem płatności zaliczki. W przypadku zapłaty zbyt małej kwoty zaliczki, urząd wylicza kwotę dopłaty. W przypadku nadpłaty podatku, urząd zwraca nadwyżkę wraz z odsetkami w kolejnym roku kalendarzowym. Przedsiębiorstwa, które przekroczą obrót w wysokości 50 000 NOK w ciągu 12 miesięcy, są zobowiązane do wpisu do rejestru VAT i opłaty podatku VAT. W Norwegii obowiązują trzy stawki VAT: podstawowa - 25%, zredukowana - 15% i niska - 12%. Podatek VAT rozliczany jest w formie deklaracji, którą składa się w wyznaczonym terminie, zazwyczaj co dwa miesiące (aktualną listę terminów publikuje urząd podatkowy), w formie elektronicznej za pomocą portalu altinn.no. Terminy składania deklaracji są jednocześnie ostatecznymi datami uregulowania płatności.
